Verlaten Malawi en op naar Tanzania

Pff, dit wordt een kort stukje aangezien ik niet zoveel heb opgeschreven. En me momenteel niet zo goed kan herinneren hoe en wat. Dus hierbij de stukjes die me nog bijstaan.

Vandaag verlaten we Malawi en gaan op weg naar Tanzania. We zullen net voorbij de grens, bij Mbeya, een overnachtingsplaats zoeken. Wat ik hiermee bedoel is, dat het nog niet zeker is waar we precies zullen slapen vanavond aangezien de route iets is aangepast. Maar dat zijn geen dingen waar wij ons zorgen over hoeven te maken. Wij kunnen gewoon genieten van de dingen die we onderweg beleven. Zoals vandaag wilde Sammie voor ons rode bananen kopen. Dus ze stopte in een van de dorpjes die we passeerden. En uitstappen dat hoefde niet, want gelijk kwamen van allerlei kanten mannen en vrouwen met manden met spullen naar de truck gehaast. Ze probeerde ons allerlei spullen te verkopen zonder ook maar de truck te betreden. We verkochten gewoon via de ramen hun spullen. Eerst gooide/gaven ze hetgene wat je wilde hebben en vervolgens gaf je geld om ze te betalen. Dit was de eerste keer dat dat gebeurde en het was geweldig om te zien.

Na een lange stop op de grens van Tanzania moesten we nog een klein stuk overbruggen naar onze overnachtingsplaats. Midden in het stadje Mbeya hadden ze via de telefoon een plaats geregeld bij een hotel. Dit hotel gaf op zijn site aan dat er genoeg plaats was om te kamperen. Bij a ankomst wisten we niet wat we zagen en Tony en Sammie ook niet. Er werd een hoop gediscusseerd, maar uiteindelijk kwam sammie ons toch uit de truck halen. Er was plaats voor tenten, ook al was deze niet geweldig en er was een mogelijkheid om te upgraden naar het hotel voor 17 dollar per persoon. Uiteindelijk sliep bijna iedereen in het hotel, met uitzondering van Laura en Kyra (de twee Duitse dames), Michel (de Zwitser) en Bas en ik. Dus uiteindelijk stonden er twee tenten in een klein stukje gras naast het hotel. We mochten gebruik maken van de douche en toilet in het hotel, dus zo erg was het niet.

's Avonds was het etenstijd en ook dat verliep niet helemaal zoals bedoelt. In eerste instantie zou iedereen zelf een gerecht mogen kiezen van de kaart. Echter vonden ze dit in het hotel toch niet zo'n goed idee. Dus uiteindelijk kregen we een lopend buffet. En omdat het al laat was had iedereen onderhand wel trek. Echter zoveel trek dat ze niet dachten aan een ander. Met het gevolg dat zes personen geen eten hadden, waaronder de jarige. Dus de keuken ging snel weer aan de slag om meer eten te bereiden. Maar ja dat gaat natuurlijk ook niet een, twee, drie. Dus ongeveer een uurtje later kregen de andere ook eindelijk eten. En toen was het natuurlijk tijd voor taart, want we hadden een jarige! Ik had met Sammie geregeld dat hij een taart zou bestellen, zodat we Alexe verjaardag ook een beetje konden vieren.